Gesty
Gest to wykonanie danego ruchu świadomie, a czasami nieświadomie. Gesty najczęściej rozumiane i wykonywane są przez pewną, dobrze znającą się grupę osób. W kościele katolickim wyróżniamy takie gesty jak:
Ukłon - rozróżniane są dwa rodzaje ukłonów: pochylenie głowy oraz pochylenie ciała.
Pochylenie głowy- podczas tego ukłonu ciało pozostaje wyprostowane, a skłania się tylko głowę. Podczas tego gestu ręce powinny być złożone. Najczęściej tego ukłonu używamy podczas błogosławieństwa.
Pochylenie ciała- ten ukłon wykonywany jest całym tułowiem, ręce również powinny być złożone. Kapłan oraz ministranci wykonują taki ukłon podczas takich czynności jak:
* oddając cześć ołtarzowi, na którym w danym momencie nie znajduje się Najświętszy Sakrament
* przed czynnością okadzenia i po jej zakończeniu
Nie czynią ukłonu, ani nie przyklękają ministranci, którzy niosą krzyż, świece i księgę Ewangelii.
Przyklęknięcie - jest to gest wyrażający pragnienie i wolę człowieka, przez ten gest człowiek chce złożyć Bogu cześć, aby przywitać go lub pożegnać w sposób godny i właściwy. Człowiek szuka gestów, które jak najlepiej mogłyby wyrazić jego emocje i pragnienie. Ten gest jest wyrazem niskości człowieka względem Boga. Przyklękać należy przed Najświętszym Sakramentem oraz przed krzyżem od jego adoracji w Wielki Piątek do rozpoczęcia Wigilii Paschalnej
Przyklękając należy pamiętać o następujących uwagach:
* klęka się zawsze na prawe kolano i nie czyni się przy tym żadnych innych gestów, np. znaku krzyża lub skłonu,
* ciało powinno być wyprostowane,
* nie należy przyklękać w biegu, lecz zatrzymać się zwrócić się w odpowiednim kierunku i dopiero wtedy przyklęknąć,
* gdy przyklękamy parami lub wszyscy ministranci razem, należy to uczynić równo. Przy dużej ilości usługujących ceremoniarz może podać hasło do wspólnego przyklęknięcia.
Przejście - podczas jakiejkolwiek liturgii nie biegamy, nie chodzimy, ale kroczymy. Podczas tego kroczenia zachowana powinna być powaga. Podczas tej postawy również winne być złożone ręce. Przejście przez środek ołtarza nie należy wykonywać podczas: proklamacji Ewangelii, Przeistoczenia, doksologii oraz błogosławieństwa końcowego.
Gesty rąk - gesty rąk odgrywają w liturgii niezwykle ważną rolę. Przez odpowiednie ułożenie rąk człowiek może lepiej wyrazić radość, uwielbienie, dziękczynienie, prośbę, żal i inne swoje wewnętrzne przeżycia. Poprzez ręce człowiek najczęściej świadczy dobro drugiemu człowiekowi, poprzez gesty rąk pełniej wyraża także swoją wiarę i miłość do Boga.
Wszystkie gesty rąk należy wykonywać w sposób czytelny i poprawny.
Szczególną uwagę należy zwrócić na następujące gesty:
* Ręce złożone do modlitwy (dłonie przylegają do siebie, są skierowane ku górze, prawy palec założony na lewy, ręce przylegają do tułowia). Jeżeli kilku ministrantów stoi lub idzie obok siebie zawsze trzymają ręce w jednakowy sposób ułożone;
* Ręce czyniące znak krzyża (lewa ręka spoczywa na piersi, prawa powoli dotyka czoła, piersi i ramion),
* Ręce uderzające w pierś (lewa ręka spoczywa poniżej piersi, prawa lekko zaciśnięta uderza delikatnie w pierś) np. podczas spowiedzi [również] powszechnej;
* Ręce skrzyżowane na piersi podczas przyjmowania Komunii Świętej;
* Ręce przekazujące znak pokoju;
* Ręce osoby, pełniącej posługę liturgiczną (powinny być prawidłowo ułożone, w każdym wypadku inaczej zależnie od rodzaju wykonywanej czynności; przedmioty liturgiczne trzymamy z szacunkiem i godnością).
Ręce człowieka zbliżającego się do Boga powinny być nieskalane: "Kto wstąpi na górę Pana, kto stanie w Jego świętym miejscu? Człowiek o rękach nieskalanych i o czystym sercu" (Ps 24, 3-4).